Adınızı hatırlayan son kişi öldüğünde hiç doğmamış olacaksınız.

Bir arkadaşımın bloguna göz atarken denk geldiğim bu sözü tabi ki ilk defa görmüyordum ama ilk defa farklı bir şimşek çaktırdı bende ve yaklaşık bir haftadır yoğun bir şekilde bunu düşünür oldum.
Birden bir kaygı sardı beni, farklı bir kaygı hemde, daha önceleri de pek çok kaygılarım oldu elbette
Gelecek kaygısı mesela çok sık yaşadığım kaygılardan dır kendileri, ama bu kaygı farklıydı, bu kaygı yok olma kaygısı yada ölüm kaygısı da değildi bu kaygı tamamen var olamama, kalıcı olamama kaygısıydı ve birden kalıcı olmak için neler yaptığım geldi aklıma.. neyse ki kalıcı olmak için bir sürü şey yaptığım aklıma geldi.. biraz olsun rahatladım.

Ben kalıcı olmak için ; Günlük, mektup,deneme,çıkarım lar yazıyor hatıralar biriktiriyor hikayeler topluyor yada yaratıyorum. Üstelik bunları yaparken şuan için elime geçen hiç bir şey yok.. Hatta çoğu kişiye böyle böyle şeyler yapıyorum dediğimde boş işlerle uğraşıyorsun dediğine bizzat şahit oluyorum yada hissediyorum. O yüzden daha az anlatıyorum insanlara kendimi, anlamayacaklar çünkü biliyorum. Hayatları tek düze olan insanları da zaten ben anlamıyorum o yüzden anlatmamayı seçiyorum. Neyse efendim aklıma takılan bir hadiseyi sizlerle paylaşmak istedim kalınız sağlıcakla